In memoriam
Peter Langenberg
1940 – 2020
Met verdriet en weemoed vernamen wij het bericht van Peter’s overlijden. De medewerkers van Het Weefhuis willen daar toch even bij stilstaan. Met toestemming van José Pietens, de auteur, plaatsen we onderstaand artikel dat verscheen in het Noordhollands Dagblad.
‘Alles draaide om gevoel: wat hij maakte, kwam uit zijn hart.’
Zaandam – Kunstenaar Peter Langenberg is donderdag 10 december op 80-jarige leeftijd overleden na een kort ziekbed. “Bij Peter draaide alles om gevoel. Wat hij maakte kwam uit zijn hart”, zegt zijn partner Cilly Koeman.
Peter, opgegroeid in de Vioolstraat in Koog aan de Zaan, koos in 1974 voor een fulltime bestaan als beeldend kunstenaar. Als jongen tekende hij graag en veel, maar een toekomst in de kunst leek er in eerste instantie niet in te zitten. In zijn jeugd werden kunstenaars gezien als bohemiens die buiten de maatschappij stonden, zijn ouders vonden het maar niks. Dus ging Peter braaf naar de mulo en vervolgens aan de slag als verftechnicus op het laboratorium van Pieter Schoen.
Tekst gaat verder onder afbeelding.
De Zaanse kunstenaar Han Koning stimuleerde hem tóch voor de kunst te kiezen. Zo kwam hij terecht op de Bouman Academie in Amsterdam en in 1974 ging hij als een van de docenten van het eerste uur aan de slag bij creativiteitscentrum Komma, het latere Fluxus. Daar heeft jij 25 jaar lesgegeven in tekenen en schilderen.
Een gedreven man die veel werkte en van zijn kunst kon leven
Abstract
Na een beginperiode van figuratief werk met stillevens en landschappen in aquarel en olieverf, koos hij voor een abstracte werkwijze. Hij schilderde uitsluitend wat hij voelde. Dat maakte zijn werk niet gemakkelijk toegankelijk, zei hij zelf, maar hij had wel een onmiskenbaar eigen handschrift. Zijn laatste grote tentoonstelling was vijf jaar geleden bij Staphorsius in Westzaan, ter gelegenheid van zijn 75ste levensjaar.
Peter was een gedreven man die veel werkte en van zijn kunst kon leven, zegt Cilly. “Bescheiden was hij ook. Een van zijn werken is gekocht door Wim Kok, toen hij nog premier was. Peter vond dat soort dingen niet heel belangrijk. Hij werd voor veel dingen gevraagd en zei vaak nee. Het moest ‘voelen’, vond hij. Wel was hij er trots op dat zijn werk in heel veel woningen hangt en daar vreugde brengt.”
Zelf vond de kunstenaar – met zijn karakteristieke, zwarte, ribfluwelen jasje – veel vreugde op ‘zijn’ eiland onderaan de Westzanerdijk. Hij woonde en werkte midden in de natuur. Hij vond er rust, stilte en inspiratie. Hij genoot intens als de knoppen weer in de kastanjeboom zaten, zegt Cilly. ‘Peter was een levenskunstenaar. Hij hield van muziek, gedichten en in de natuur zijn. Hij zag altijd iets in niets en vierde elke dag het leven.”
Peter en Cilly hebben ieder een kind en samen vijf kleinkinderen. De uitvaart vindt in besloten kring plaats.
José Pietens